Leasing operacyjny, zwanym również leasingiem użytkowym, jest formą leasingu, która jest bardziej elastyczna i krótkoterminowa w porównaniu do leasingu finansowego. Charakteryzuje się tym, że okres leasingu zazwyczaj nie przekracza okresu amortyzacji przedmiotu leasingu, a umowa zwykle kończy się zwrotem przedmiotu do leasingodawcy. To jest popularne rozwiązanie dla firm, które chcą korzystać z najnowszych technologii, ale niekoniecznie chcą stać się ich właścicielem.

W leasingu operacyjnym, leasingobiorca zobowiązuje się do uiszczenia regularnych opłat leasingowych w zamian za możliwość korzystania z przedmiotu leasingu. Te opłaty leasingowe są traktowane jako koszty operacyjne, co oznacza, że mogą być w pełni odliczone od podatków. To daje firmie możliwość utrzymania aktualności technologicznej poprzez regularne aktualizowanie sprzętu bez konieczności znacznego angażowania kapitału.

Innym kluczowym aspektem leasingu operacyjnego jest jego elastyczność. Ze względu na krótszy okres trwania umowy i mniejsze zobowiązania finansowe, firmy mają większą swobodę w dostosowywaniu się do zmieniających się warunków biznesowych. W praktyce leasing operacyjny może służyć jako forma wynajmu, z opcją odnowienia umowy lub zwrotu przedmiotu leasingu na końcu okresu leasingu.

Jednakże, leasing operacyjny nie prowadzi do własności przedmiotu leasingu. To oznacza, że po zakończeniu umowy leasingowej, przedmiot leasingu musi być zwrócony leasingodawcy, chyba że umowa przewiduje opcję jej przedłużenia lub wykupu. Dla niektórych firm, brak możliwości stałego posiadania przedmiotu leasingu może być widziana jako wada, szczególnie jeśli wartość przedmiotu leasingu ma tendencję do wzrostu, a nie spadku, w czasie.

Dodatkowo, w przypadku leasingu operacyjnego, ryzyko utraty wartości przedmiotu leasingu (deprecjacja) spoczywa na leasingodawcy. To oznacza, że jeśli wartość przedmiotu leasingu spadnie, leasingobiorca nie ponosi bezpośrednio tego kosztu, co może zmniejszyć jego koszty finansowe.